Can Marmaris'ten gece döndü ve hiç yüzünü göremeden o uyudu ben ofise geldim.
İçim içime sığmıyor, saatler sonra baba olacağını öğrenecek, hem de hiç beklemediği anda. :)
Hiçbir şey hissettirmeden 09.00-13.00 mesaimi bitirdim, eve geldim, Alice (golden kızımız) ve Melis'i (geçici yuvalık yaptığımız diğer golden) yürüyüşe çıkardık. Sonra eve döndük ve Can bir elinde tablet diğer elinde kumanda modunda koltuğa uzanmışken rahatını bozdum ve hazırladığım kutuyu kucağına bırakıverdim.
Kutuyu açtı ve... :)
O kadar ağlayacağını gerçekten düşünemedim, öyle heyecanlı öyle tarifsiz anlar yaşadık ki... Sarıldı ve dakikalarca bırakmadı beni, baba oluyordu ve bu O'nun en çok istediği şeydi. :)
Nasıl öğrendim, nasıl oldu hepsini bir bir anlattım heyecanla. Hemen telefona sarıldı, "Sakın birşey paylaşma yada kimseyi arama daha annelerin haberi yok, bizi keserler." dedim. :)
Ama bu tüm arkadaşlarımızın toplandığı bir kutlama yemeği vermemize engel olamadı. :)
Anneleri arayıp "Yarın yemeğe mutlaka bizdesiniz." dedik. Kıllandılar ama belli etmedik, yarın asıl duygusal günü yaşayacağız.
Görüşmek üzere. :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder