Şu hamilelik olayını resmiyete dökelim değil mi? Öyle bir çubukla olmaz neticede. :)
İşten yarım gün izin aldım ve en yakın - güvenilir gördüğüm hastane olan Medicana'ya gittim. Testim yapıldı ve 2 saatlik heyecanlı bekleyişim başladı.
Otur, kalk, yürü, tekrar otur derken bir anda stresten çatlamak üzere olduğumu farkettim. "Ya gebelik testi sonucum hatalıysa?" diye düşündüğümü ve moralimi bozduğumu hatırlıyorum. Öyle farklı bir his ki, sadece 1 damla kan hayatının en güzel yada en kötü haberini almanı sağlayabiliyor.
Koridorda onlarca hamile kadın, onlara bakıp bakıp uzaklara dalıyorum, kendi hamileliğimi hayal ediyorum, nasıl bir anne olacağımı ve Can'a bu mutlu haberi nasıl bir sürprizle vereceğimi düşünüyorum.
2 saat geçiyor, sonucu almaya gidiyorum ama yarım saat daha uzatıyorlar, deliriyorum.
"Tam sigara yakmalık stres" diye geçirmiştim aklımdan, gerçekten de öyle. Aklımı oynatmak üzereyim.
Ve o an geliyor. Dizilerde veya filmlerde izlediğimiz gibi bir rapor değil bana verdikleri. Bir sürü anlam veremediğim terim, o terimlerin karşısında yüzdelik değerler...
"E yani sonuç pozitif mi? Negatif mi? Anlamadım ki ben bunu." dedim sonuçları veren kıza. "Doktorunuzla görüşebilirsiniz." cevabı almamla "Benim doktorum yok ki" diye depresyona girmem 1 saniyemi aldı.
Hamilelerin dolu olduğu o meşhur koridorda yürürken bir doktor gördüm ve üstüne atlayarak "Bana yardım eder misiniz? Bu rapor ne demek istiyor?" diye sordum. Gülümseyerek "Hayırlı olsun, baya da büyümüş, şu an kalp atışlarını bile duyabilirsiniz." dedi ve arkasını dönüp uzaklaştı.
Büyümüş? Kalp atışları? Hayırlı olsun?
Ben... Anne oluyorum! ANNE OLUYORUM!!! :D
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder